Dobry wieczór.
Pisząc to mam wrażenie, że przecieram szlaki.
Myślę, że nigdy wcześniej na jakiejkolwiek sieci serwerów nie pojawił się podobny temat pomimo tego, że jego treść jest istotna.
Można by rzec, że tu nie pasuje, że te słowa są całkowicie wyrwane z kontekstu. Ktoś może powiedzieć, że to się tu po prostu nie nadaje i po części przyznałbym mu rację.
Czy zatem powinno pojawić się właśnie tu?
Społeczności takie jak nasze są dość specyficzne; bywają toksyczne, bulwersujące i podłe w swej istocie.
Chciałem tu dodać żarcik o Hubixie ale zrezygnowałem - zdecydowanie nie jest to dobre miejsce.
Bardzo rzadko bywało tak bym na jakimś forum zostawał dłużej. Tutaj było inaczej, nawet się zaangażowałem. Właśnie dlatego to czytacie.
Do Galbara z pytaniem o to czy mogę to zamieścić napisałem trzy tygodnie temu. Dlaczego tak długo zwlekałem?
Nie jest łatwo napisać o tym tak, by ludzie na co dzień związani zainteresowaniem z jedną grą zaciekawić takim tekstem. Długo myślałem jakich słów mam użyć, w końcu przestałem i stwierdziłem,
że napiszę to tylko do ludzi odpowiedzialnych i wyznających w życiu jakieś wartości - do ludzi dojrzałych. Wiem, że takowych tu nie brakuje.
“Co godzinę jedna osoba w Polsce dowiaduje się, że ma białaczkę.
Dla wielu chorych jedyną szansą NA ŻYCIE jest przeszczep szpiku lub komórek macierzystych od dawcy niespokrewnionego.
Niestety wielu pacjentów nie znajduje zgodnego genetycznie dawcy”.
Na dzień 9 czerwca 2020r liczba potencjalnych dawców na świecie wynosiła ponad 36 milionów osób, dla porównania - w Polsce w tym samym czasie stan wynosił 38 milionów.
Zatem mamy prawie całą Polskę po brzegi wypełnione tymi, którzy chcą ofiarować część siebie. Dużo, prawda? Dlaczego więc cały czas potrzeba kolejnych dawców?
Białaczka to nic innego jak rak krwi, by uratować człowieka, który choruje potrzeba zniszczyć raka. Nie mamy jednak tak zaawansowanej technologii by przy okazji nie zniszczyć całego układu odpornościowego i komórek, które odpowiadają za produkcję krwi. W tym momencie, cały na biało, wchodzi dawca - to możesz być Ty. To ani nie boli ani nie kosztuje - jest wręcz przeciwnie.
Problem w tym, że szpiku nie można oddać jak krwi, “tak na zaś”. Wymagana jest zgodność genetyczna o którą jest ciężko, dlatego fundacje starają się zarejestrować jak największą liczbę osób - by zwiększyć pulę genów, które mogą być kiedyś potrzebne.
#mojahistoria
Do bazy dawców zarejestrowałem się w styczniu 2016 roku. Rejestracja trwa chwilę, jeden meczyk w CS. Zamawiasz pakiet rejestracyjny ze strony DKMS a potem czekasz na przesyłkę.
W środku masz wszystko czego potrzebujesz (nawet kopertę ze znaczkiem do wysłania!!!). Pobierasz wymaz z policzka i odsyłasz. To wszystko, naprawdę.
Kolejny etap jest specyficzny. Z jednej strony wielka radość, z drugiej wielki smutek. Ktoś jest chory ale można mu pomóc.
Niektórzy czekają latami, inni nie doczekają się tego przez całe życie - do mnie zadzwonili niedługo po rejestracji a 13 lipca, po sześciu miesiącach, oddałem komórki macierzyste po raz pierwszy.
Fundacja zapewnia wszystko.
Przejazd? Jest.
Hotel? Jest.
Taksówka? Mhm.
Śniadanie? Oczywiście.
Obiad. Bez problemu.
A co z pracą? Wolne.
Nie musisz wydać nawet złotówki.
Boli? Nie powiem, że nie. Boli tak samo jak pobranie krwi. Przez chwilę.
Ale z tyłu głowy jest jedno. Mnie przez chwilę poboli ale bardzo prawdopodobne, że gdyby nie to, ten człowiek z drugiej strony może już nigdy nie poczuć bólu.
W ogóle nic nie poczuć. Miłości, smutku, smaku spaghetti…
Nie zastanawiałem się.
Teraz historia o tym jak moje życie zmieniło się po oddaniu szpiku.
Nie zmieniło się.
Żyję dalej, pracuję dalej, gram, jem, spotykam się ze znajomymi i robię wszystko co wcześniej robiłem.
Jedyne co jest inaczej to to, że przeszedłem kompletne badania, wiem, że jestem zdrowy, komunikacją miejską jeżdżę za darmo a do CV mogłem wpisać otrzymany od
ministra zdrowia medal (szpik oddałem dwukrotnie).
Przełom nastąpił natomiast w życiu nieznanej mi rodziny z Węgier.
Najpierw zyskali nadzieję więc przyszła siła i chęci do walki.
Później doszła informacja - mamy to! Machina ruszyła.
Ich mama, siostra, córka, żona, sąsiadka - żyje. To się liczy. Ludzkie życie.
Jeśli tylko masz skończone 18 lat możesz dołączyć do bazy DKMS, możesz spróbować uratować komuś życie.
Chciałbym zaznaczyć, że nie zagłębiałem się w temat, jeśli ktoś ma pytanie proszę zadać je w komentarzu - odpowiem na wszystko.
#PomożeszBoMożesz #MaszToWGenach
https://www.dkms.pl/pl https://www.dkms.pl/pl https://www.dkms.pl/pl https://www.dkms.pl/pl https://www.dkms.pl/pl https://www.dkms.pl/pl
Zastanówcie się nad tym.
